İstanbul'da insan bambaşkadır.
Sıcaktır, dosttur, Osmanlı'dır.
Birden bir baba gibi korur seni.
Birden celladın, umurunda olmazsın kimsenin.
İstanbul'da aşk da bambaşkadır.
Hele aşk...
Boğaza karşı sevdiğinle güvercinlere attığın her susamı sayacak duruma gelirsin.
Yada Rumeliyi gezmek
O görkemi onunla hissetmek,
Onunla o rüzgarın yüzünün okşayışını hissetmek.
İstanbul'da zaman da bambaşkadır.
Nasıl geçtiğini anlamazsın,
Sararsın kendini Marmara'ya...
Varsın akşam olsun sen ordasın zaman mı umrunda olmaz...
İstanbulda ölümde bambaşkadır.
Kendini bırakırsın İstanbula kefenin olur,
Yada senin hizmetkarın olur, gösterir sana hünerini,
Anlatır sana ölümü ölmeden İstanbul.
İstanbul'da İstanbul da bambaşkadır.
Bilir kendini İstanbul...
İstanbul'un ne demek olduğunu tattırır sana,
Birden İstanbul oluverirsin ama sana söylemez İstanbul...
Muhsin Özkul..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder